ลุยส์ เอเชเบร์ริอา อัลบาเรซ (สเปน: Luis Echeverría Álvarez; 17 มกราคม พ.ศ. 2465[1] –) เป็นนักกฎหมาย นักวิชาการ และนักการเมืองชาวเม็กซิโกซึ่งดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีของประเทศเม็กซิโก ระหว่าง พ.ศ. 2513 จนถึง พ.ศ. 2519 ก่อนหน้านี้เขาดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยระหว่าง พ.ศ. 2506 จนถึง พ.ศ. 2512 ปัจจุบันเขาเป็นอดีตประธานาธิบดีที่ยังมีชีวิตอยู่และมีอายุมากที่สุดในประวัติศาสตร์ของประเทศเขาดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยในรัฐบาลของกุสตาโบ ดิอัซ ออร์ดัซ โดยขึ้นชื่อเรื่องการปราบปรามทางการเมืองในประเทศ นักข่าว นักการเมือง หรือนักเคลื่อนไหวที่มีแนวคิดตรงข้ามรัฐบาลถูกตรวจพิจารณา รวมถึงถูกจับกุมตามอำเภอใจ ถูกทรมาน และถูกวิสามัญฆาตกรรม พฤติการณ์เหล่านี้บานปลายไปสู่การสังหารหมู่ที่ตลาเตโลลโก พ.ศ. 2511 ดิอัซและเอเชเบร์ริอาถูกตั้งข้อสงสัยว่ามีส่วนในการก่อการสังหารหมู่ครั้งนี้ ดิอัซได้แต่งตั้งให้เขาเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งประธานาธิบดีเม็กซิโก เขาจึงขึ้นสู่อำนาจใน พ.ศ. 2513เอเชเบร์ริอาถือเป็นประธานาธิบดีคนสำคัญคนหนึ่งในประวัติศาสตร์เม็กซิโก โดยรัฐบาลของเขาวางตัวเป็นกลางในสงครามเย็น[2] และได้รับผู้ลี้ภัยทางการเมืองจากรัฐบาลเผด็จการทหารของเอากุสโต ปิโนเช แห่งประเทศชิลี และสถาปนาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศเม็กซิโกกับสาธารณรัฐประชาชนจีนหลังจากการเยือนประเทศจีนและเข้าพบเหมา เจ๋อตุง[3] ทั้งนี้ รัฐบาลของเขามีความสัมพันธ์ที่ไม่ราบรื่นกับประเทศอิสราเอลและกลุ่มชาวอเมริกันเชื้อสายยิว หลังจากสนับสนุนข้อมติของสหประชาชาติที่ถือว่าลัทธิไซออนนิสต์เป็นอคติทางเชื้อชาติ[4][5]ในสมัยที่เขาดำรงตำแหน่งประธานาธิบดี ประเทศเม็กซิโกมีการเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างมีนัยยะสำคัญ และมีการสนับสนุนการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานของประเทศอย่างจริงจัง โดยเฉพาะการสร้างท่าเรือเพื่อการค้า[6] อย่างไรก็ตาม เขาปกครองประเทศแบบเผด็จการ และเขามีส่วนเกี่ยวข้องและพัวพันในการสังหารหมู่ในเทศกาลสมโภชพระคริสตวรกาย พ.ศ. 2514 รวมถึงสงครามสกปรก ซึ่งทำให้เขาขัดแย้งกับกลุ่มผู้สนับสนุนฝ่ายซ้ายในประเทศ แม้ว่าเขาจะดำเนินนโยบายแบบประชานิยมฝ่ายซ้ายก็ตาม[7][8] ทั้งนี้ มีการบันทึกว่าเที่ยวบินมรณะเกิดขึ้นครั้งแรกในเม็กซิโกสมัยที่เขาดำรงตำแหน่งประธานาธิบดี[9][10] หลังจากหมดวาระตำแหน่งประธานาธิบดี ใน พ.ศ. 2549 เขาถูกฟ้องร้องในฐานะผู้มีส่วนเกี่ยวข้องในการสังหารหมู่ที่ตลาเตโลลโกและการสังหารหมู่ในเทศกาลสมโภชพระคริสตวรกาย[11] แต่ใน พ.ศ. 2552 ศาลได้ยกฟ้องข้อกล่าวหาดังกล่าวทั้งหมด[12]